روش های درمان زگیل تناسلی در خانه

روش های درمان برای استفاده خود بیمار در منزل

 

Condylox: پودوفیلوتوکسین خالص یا پودوفیلوکس (Podophilox):  این یک پودوفیلین خالص است که خیلی از مشکلات همراه پودوفیلین را با برداشته شدن بسیاری از توکسین های همراه و استاندارد کردن مقدار پودوفیلین مفید حل می نماید. به شکل محلول یا ژل موجود است.
بهتر است به شکل دو بار در روز تا سه روز در هفته تا چهار هفته به کار رود.
معمولا توسط خود بیمار قابل استعمال است.
در بچه ها و در دوران حاملگی نباید به کار رود.
پاسخ درمانی: حدود 80% از بیماران کاهش به میزان 50% در حجم زگیل را طی 4-2 هفته از شروع درمان نشان می دهند. کلیرانس توتال گزارش شده، 37% در چهار هفته و 44% در هشت هفته است.
مثل سایر روش های درمانی، وجود ویروس های نهفته منجر به کاهش میزان علاج می گردد.
به دلیل عدم وجود تنوع در این فرآورده و هم چنین به دلیل عدم وجود عوامل توکسیک در آن، پودوفیلوتوکسین خالص فرآورده بهتری از پودوفیلوم است.

Imiquimod (Aldara، کرم 5%)
این یک عامل تعدیل کننده پاسخ ایمنی است. هر چند مکانیسم اصلی عمل آن دقیقا شناخته نشده است، این دارو سیتوتوکسین های موضعی را تولید می کند شامل a اینترفرون، اینترلوکین های مختلف و فاکتور نکروز تومور (Tumor necrosis factor)، اخیرا نشان داده شده است که ایمی کیمود Toll رسپتورها را تحت تأثیر قرار می دهد.
سیتوکین ها عوامل شیمیایی طبیعی در بدن هستند که مبارزه با بیماری را بر عهده دارند. مطالعات نشان دهنده کاهش عود زگیل های تناسلی بعد از درمان با این دارو هستند که احتمالا ناشی از تحریک پاسخ ایمنی فرد به HPV است.
کرم در زنان ممکن است بهتر اثر کند. در مطالعه FDA میزان کلیرانس کامل وقتی سه بار در هفته به مدت 16 هفته به کار رود به طور کلی در زنان 72% ، در مقایسه با 33% در مردان است. این دارو گران قیمت است. خیلی از بیماران، سریع تر بهبود می یابند و بنابراین مصرف کم تر دارو را لازم دارند که منجر به صرف هزینه کم تری می شود. دارو در بسته بندی های 12
پاکه ای با دستور استفاده هر پاکه برای یک بار در دسترس است. مقدار کمی از کرم روی ضایعه مالیده می شود و مابقی آن در پاکه می ماند. داروی باقیمانده در پاکه اثر خود را از دست نمی دهد و نیازی به دورانداختن نیست. استفاده از باقیمانده هر کرم در درمان روزهای بعد هزینه صرف شده را کاهش می دهد.
هنوز برای استفاده در درمان زگیل های اورترال، واژینال، سرویکال، رکتال و یا اینتراآنال تأیید نشده است. برای استفاده در حاملگی تأیید نشده است.

ایمی کیمود باید جداگانه برای هر زگیل سه بار در هفته (مثلا دوشنبه، چهارشنبه، جمعه و یا سه شنبه، پنج شنبه و شنبه) برای 16 هفته مورد استفاده قرار گیرد. ناحیه باید 6 تا 10 ساعت بعد از استعمال دارو با صابون ملایم شستشو شود.
یک فایده مهم این دارو نسبت به سایر داروهایی که توسط خود بیمار به کار می رود این است که می توان کرم را روی نواحی که مشاهده آن ها مشکل است مثل وولو و وستیبول به راحتی به کار برد زیرا استفاده از آن لازم نیست محدود به ضایعه باشد.
بهتر است اثر آن توسط درمانگر هر ماه یک بار بررسی شود و سپس دارو ادامه یابد.

استفاده از آن، مانعی برای به کار بردن سایر روش های درمانی مثل TCA، Cryo و غیره توسط کلینیسین نیست.
عوارض جانبی: راکسیون های پوستی موضعی مثل قرمزی، اروزیون، خارش، پوسته پوسته شدن و تورم شایع ترین عوارضی هستند که مشاهده می شوند ولی اغلب خفیف هستند. در صورت شدید بودن این عوارض و واکنش شدید باید استفاده از دارو تا زمان فروکش کردن راکسیون های مزبور، قطع شود.

 

Sinecatechins یا Veregen (به شکل پماد 15%):
کرم 15% Sinecatechins یک فرآورده دارویی گیاهی است که از برگ چای سبز به دست می آید.
Catechinها، بی فلاونوییدها (Biflavonoids)، پلی فنول ها (Polyphenoles) و آنتی اکسیدان های قوی هستند که عملکرد سیستم ایمنی را تقویت کرده و مبارزه با سلول های تومورال را موثرتر می نمایند.
اندیکاسیون اختصاصی آن که توسط FDA، تأیید شده است درمان موضعی زگیل های تناسلی خارجی (EGW) شامل زگیل های پری نئال در بیماران سالم از نظر ایمنی با سن 18 سال و یا بالاتر است.
یک نوار نازک5/0 سانتی متری در یک لایه نازک روی تمام EGW سه بار در روز به مدت 16 هفته مالیده می شود.
میزان کلیرانس کامل 6/53 در مقابل 3/35% برای پلاسبو با متوسط زمان 16 هفته گزارش شده است.
عوارض جانبی: اریتم، خارش، سوزش، درد/ ناراحتی، اروزیون/ اولسراسیون، ادم، ایندوراسیون و راش های وزیکولر ممکن است مشاهده شوند.
عوامل Adjunctive یا کمکی
5-FU به شکل 5% (Efudex) و 1% (Fluoroplex) کرم هایی هستند که طی دهه 1980 وسیعا مورد استفاده قرار می گرفتند ولی به دلیل عوارض جانبی امروزه کم تر مورد استفاده قرار می گیرند.

مکانیسم عمل: مهار تولید RNA و DNA در سلول ها، که یک اثر آنتی پرولیفراتیواست، مکانیسم عمل آن ها می باشد. در واقع منجر به تحریک سیستم ایمنی می شود که به دلیل واکنش بیش از حد است. باید جداگانه به هر زگیل سه بار در هفته مالیده شود. موفقیت درمانی آن بستگی به مقدار واکنش التهابی و عوارض دارد.

عوارض جانبی: تحریک شدید پوست خارجی ممکن است سبب اولسراسیون شود که خیلی دردناک است و سخت بهبود می یابد. دیسپارونی مزمن در صورت استفاده در وستیبول و مدخل واژن ایجاد می شود.

پاسخ درمانی: درمان زگیل های ژنیتال خارجی با 5-FU همانند زگیل های واژینال موفق نیست. امروزه این دارو کم تر به
کار می رود و در صورت استفاده بهتر است پس از سایر روش ها برای کمک به پیشگیری از عود باشد (در واقع درمان ادجوانت باشد).

 

اینترفرون (Interferon): از اینترفرون B2 به مقدار یک میلیون واحد بشکل تزریق عضلانی دو بار در هفته برای دو هفته و سپس سه بار در هفته برای شش هفته استفاده می شود.
تب، درد عضلانی و سایر علایم عمومی شبیه آنفلوانزا شایع بوده و وابسته به دوز هستند. اگر بیمار دارای بیماری قلبی است. بررسی EKG قبل از شروع درمان توصیه می شود. CBCdiff و شمارش پلاکت قبل از شروع درمان باید انجام شود. سپس در 4-3 هفته اول باید به صورت هفتگی تکرار شود و پس از آن هر 4-2 هفته انجام می شود. تست های کبدی قبل از شروع درمان و پس از آن هر 4-3 هفته یک بار انجام می شود مگر علایم بالینی بیمار لزوم تکرار سریع تر آن را ایجاب کند.
جراحی: درمان های جراحی شامل الکتروسرجری واکسیزیون است. یکی از روش های ارزشمند استفاده از قلم کوترهای با نوک ظریف برای کم کردن حجم کوندیلوم قبل از استفاده از لیزر است. درمان بیماران مبتلا به زگیل های ژنیتال باید شامل آموزش و مشاوره های روانی برای پیشگیری از اثرات سایکوتیک STD باشد. ممکن است یک روش درمان منفرد برای اغلب بیماران موجود نباشد بلکه ترکیبی از روش های فوق بسته به محل، وسعت ضایعه، پاسخ بیمار، انتخاب وی و پزشک و عوامل دیگر گاها روش ارجح و مناسب محسوب می شود. امید است در آینده با جزییات بیش تر به درمان زگیل در نواحی مختلف دستگاه تناسلی بپردازیم.

منبع:

http://www.naigo.ir/fa/article/110