واکسن زگیل تناسلی (hpv) – گارداسیل

واکس زگیل تناسلی با نام گارداسیل (HPV4)

در سال ۲۰۰۶، سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) استفاده از نخستین واکسنی را که به منظور پیش گیری از عفونت و با هدف اختصاصی گونه  های HPV ساخته شده بود، تأیید کرد. گارداسیل یک واکسن چهارظرفیتی همانندسازی شده است که با تشدید تشکیل پادتن  های خنثی  کننده  ی اختصاصی این این آنتی  ژن ها، در برابر عفونت با HPV نوع ۶، ۱۱، ۱۶ و ۱۸ از بدن محافظت می نماید. در مجموع، این واکسن در برابر آن گونه هایی از ویروس که مسئول ایجاد ۷۰% سرطان های دهانه  ی رحم، ۸۰% سرطان های مقعد، ۴۰% سرطان  های ناحیه خارجی تناسلی زنان و ۹۰% زگیل  های تناسلی هستند، تولید ایمنی می  نماید. هم چنین، نشان داده شده است که این واکسن از رشد ضایعات دیسپلاستیک پیش بدخیمی دهانه  ی رحم، مانند CIN درجه III/II/I، همانند زگیل های تحریک  کننده  ی سرطان در مقعد، ناحیه خارجی تناسلی زنان ، مهبل و آلت پیش گیری
می کند.

گارداسیل به طور استاندارد در ۳ دوز جداگانه پایه، و ماه های ۲ و ۶ ماه تزریق می شود. واکسیناسیون بیش ترین تأثیر را بر افرادی که قبلاً در معرض HPV نبوده  اند دارد و بنابراین، در ابتدا برای زنان جوان ۹ تا ۲۵ ساله که هنوز در معرض HPV قرار نگرفته  اند، پیشنهاد شد. گمان بر این است که این واکسن تا ۹۹% در پیش گیری از تشکیل زگیل  های تناسلی در این گروه مؤثر است. هم چنین، مدارک موجود نشان می دهد که گارداسیل برای زنان تا سن ۴۵ سالگی نیز می  تواند سودمند باشد، به شرط آن که تا آن سن دچار دست  کم به یکی از گونه های HPV مورد هدف واکسن (یعنی تیپ های ۶، ۱۱، ۱۶ و ۱۸ ویروس HPV) مبتلا نشده باشند. به نظر می رسد که این به دلیل توانایی گارداسیل در کاهش میزان عود مجدد عفونت های راجعه HPV یا ماندگار باشد، که با افزایش خطر پیش رفت بدخیمی همراه است. بنابراین ثابت شده است که گارداسیل در ایجاد دفاع در برابر ضایعات درجه  ی پایین و بالای مربوط به HPV گونه  های ۶، ۱۱، ۱۶ و ۱۸، همانند تسریع در کاهش شدید عوارض مرتبط با HPV و ابعاد بیماری، بسیار مؤثر است. آثار محافظتی گارداسیل تا ۵ سال پس از واکسیناسیون باقی می ماند و طی این مدت سطح ایمنی بدن نسب به بیماری کاهش نمی یابد. عوارض جانبی تجویز HPV4 خفیف و شامل بی حالی، تورم در موضع تزریق، سردرد، تهوع و تب است. اخیراً FDA استفاده ی درمانی از HPV4 را گسترش داده و شامل پسران و مردان جوان ۹ تا ۲۵ ساله نموده است. نشان داده شده که واکسن در مردان و زنان دارای اثر یکسان در پیش گیری از ابتلا به زگیل تناسلی و ایجاد واکنش درازمدت ایمنی است. هم چنین، مشخص شده که واکسن در کاهش پیدایش زگیل  های محرک سرطان های مقعد که مانند CIN با عفونت HPV همراه هستند، مؤثر است. افزودن مردان به استفاده  کنندگان از این واکسن دارای این فایده  ی جانبی نیز هست که پیدایش عفونت در زنان را با پیش گیری از انتقال ویروس و هدف  گیری مستقیم منبع آن، کاهش می دهد. کاهش بار HPV از طریق حذف بالقوه  ی مخزن لازم برای رشد و تکثیر ویروس، گام مهمی در حذف نهایی آن است. به علاوه، گزارش  های جمعیت  محور مهمی از کاهش زگیل تناسلی در جوامع واقعی، به خاطر پوشش فراگیر واکسیناسیون HPV، از استرالیا رسیده است که نه تنها کاهش در تناوب زگیل تناسلی در زنان با سن مناسب برای واکسیناسیون را نشان می دهد، بلکه ایجاد آثار محافظتی به وسیله ی ایمنی گروهی را در مردان دگرجنس  گرا تأیید می کند. با گذشت ۴ سال از آغاز برنامه  ی واکسیناسیون، اخیراً ناپدید شدن زگیل  های تناسلی در زنان و مردان زیر ۲۱ سال این جمعیت گزارش شده است.

سرواریکس (HPV2)
در پاییز ۲۰۰۹، FDA استفاده از واکسن همانندساز HPV دیگری (HPV2) را در زنان ۱۰ تا ۲۵ ساله تأیید کرد. مشخص شده که زنان واکسینه شده، پس از درمان زگیل تناسلی بسیار کم تر دچار بیماری  های متعاقب و مرتبط با HPV شده  اند. با وجودی که سرواریکس یک واکسن دوظرفیتی است که فقط روی گونه  های پرخطر ۱۶ و ۱۸ HPV هدف  گیری شده، از لحاظ دوزاژ و برنامه  ی تجویز شبیه HPV4 است. این دو گونه  ی سرطان زا غالباً با سرطان دهانه ی رحم، CIN درجه III/II/I و آدنوکارسینوما in situ همراهند. سرواریکس بر ضد گونه  هایی که معمولاً با زگیل های تناسلی همراهند، ایجاد ایمنی نمی کند.

03:25 03:25
Share the video

 

• Facebook
• Twitter
• Google+
• Email

spaceplay / pause
qunload | stop
ffullscreen
shift + ←→slower / faster
↑↓volume
mmute
←→seek
. seek to previous
12… 6 seek to 10%, 20% … 60%

در پایان زگیل  های تناسلی خارجی در نتیجه  ی عفونت زمینه  ای HPV ایجاد می شوند و جزو شایع ترین بیماری های هستند که از طریق جنسی منتقل می گردند و اجتماعات را درگیر می کنند. فقط در آمریکا سالانه ۳ تا ۶ میلیون نفر به عفونت های دارای علائم دچار می شوند که تقریباً برابر با ۱% جمعیت فعال جنسی است. با وجودی که تقریباً ۱۲۰ گونه  ی متفاوت HPV وجود دارد، تقریباً ۹۰% آسیب  های زگیلی توسط عفونت با ویروس های نوع ۶ و ۱۱ ایجاد می شوند. این ها به دلیل پتانسیل بدخیمی محدود و پیش رفت نادرشان به سمت بدخیمی، در گروه گونه  های کم  خطر در نظر گرفته می شوند. در مقابل، زگیل  های مرتبط با گونه  های پرخطر ۱۶ و ۱۸ ممکن است به اشکال سرطان زا تغییر شکل دهند. به علاوه، عفونت با این گونه  ها با پیش رفت انواعی از آسیب  های سرطانی و پیش  سرطانی پیوند دارد.
روش های متفاوت درمانی وجود دارند، از درمان های موضعی گرفته تا جراحی و مداخله و تغییر وضعیت ایمنی، و این  ها می توانند با توجه به هزینه، مدت درمان، برنامه  ی دوزاژ و اثرات نامطلوبشان متفاوت باشند. تا امروز با توجه به اثرگذاری کلی و قدرت نابودسازی زگیل در کوتاه  مدت و درازمدت، روش درمانی منحصر به فردی که برتر از روش های دیگر باشد شناخته نشده است. انتخاب روش درمانی اغلب وابسته به نظر و تمایلات بیمار و همچنین ابعاد و گستردگی بیماری است. زگیل تناسلی و عفونت های HPV، با شیوع بالا و فقدان درمان مناسب، هم چنان یکی از نگرانی  های مهم بهداشت عمومی هستند. این حقایق بر اهمیت واکسیناسیون روتین HPV با HPV4 یا HPV2 تأکید دارد، که با پیش گیری از عفونت ویروسی و انتقال آن می تواند نقش مهمی در کاهش بار بیماری داشته باشد. منبع:

Current Update on the Treatment of Genital Warts

Valerie R Yanofsky, Rita V Linkner, David Pompei, Gary Goldenberg Disclosures

Expert Rev Dermatol. ۲۰۱۳;۸(۳):۳۲۱-۳۳۲٫
منبع:
http://www.drjabbari.com/%D9%88%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D9%86-%D8%B2%DA%AF%DB%8C%D9%84-%D8%AA%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%84%DB%8C-%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D9%84/
سایت دکتر محمد جباری